Jeśli zdecydujemy się na parkę kanarków, jest prawie pewne, że doczekamy się młodych. Planując rozmnażanie kanarków, musimy zaopatrzyć się w dodatkowe klatki (nawet 2-3), gniazdo, materiał do gniazda, etc. Lęgi zaczynają się już w marcu, przy czym samiec zaczyna popisywać się swoim śpiewem od połowy lutego. Kiedy zauważymy, że ptaki kopulują, zawieszamy w klatce gniazdko (kanarki budują gniazda otwarte), może być z wikliny lub plecione. W klatce zawieszamy też nitki, z których samiczka zbuduje sobie wygodne posłanko, może to być krótko pocięta włóczka, kordonek, czy cienkie kawałki bawełnianych szmatek, można też kupić gotowy materiał do gniazda w sklepie zoologicznym.

Gniazdo wieszamy możliwie jak najwyżej, ptaki lubią się przed nami troszkę schować. Do budowy przystępuje tylko samica, a samiec zachęca ją do tego swoim śpiewem. W tym okresie można ptakom podawać pokarm jajeczny (o mieszance pisałam w żywieniu), co drugi, trzeci dzień po łyżeczce, przerywamy podawanie go w chwili, kiedy samica złoży pierwsze jajo. W klatce obowiązkowo powinno się znaleźć wapno, może to być kostka, ale z doświadczenia wiem, że kanarki chętniej skubią szkielet sepii, wapno mogą zastąpić skorupki z gotowanych jajek, trzeba je zmielić lub bardzo drobno pokruszyć. Wapno jest potrzebne samicy do prawidłowego zbudowania jaja. U kanarków jaja wysiaduje tylko samica i zaczyna je wysiadywać już w momencie zniesienia pierwszego. Aby wszystkie pisklęta wykluły się jednocześnie (starsze zawsze mają przewagę nad młodszymi), zabieramy jajo, wkładamy je do pudełka wysłanego miekkim materiałem (watą, chustkami), a samicy podkładamy sztuczne (można je kupić w sklepie zoologicznym lub zrobić z modeliny). Postępujemy tak z każdym zniesionym kolejno jajem. Po zniesieniu trzeciego, oddajemy samicy jej jajka. Samica opuszcza gniazdo na krótko, aby się trochę posilić, wykąpać i napić. Często karmi ją samiec, który też przez cały okres wysiadywania jaj śpiewa i umila samiczce długie godziny. Pisklęta klują się ślepe, głuche i nieopierzone, z zaczątkami piór, brzydkie i bardzo nieporadne, są całkowicie uzależnione od swojej mamy.

Kiedy w gnieździe są już pisklęta, zaczynamy znowu podawać ptakom mieszankę jajeczną (resztki wyrzucamy wieczorem), młode są karmione przez samicę i przez samca. Po odchowaniu piskląt, samica jest ponownie gotowa do lęgów i na dźwięk śpiewu samca, przysiada na żerdzi. Jeśli nie kłóci się z młodymi i ich nie skubie, można je jeszcze przez jakiś czas zostawić razem, jeśli jednak dochodzi do bójek, trzeba młode odseparować. Aby nie przemęczać samicy, nie należy dopuszczać do większej ilości legów (2-3) i na przełomie czerwca/lipca wyjmujemy gniazdo z klatki. Pamiętajmy, że począwszy od lipca kanarki zaczynąją się pierzyć, samce przestają wówczas śpiewać, a samice schodzą z gniazd. Jeśli w tym momencie w gnieździe będą jaja, młode zginą z powodu wyziębienia.

Pierzą się wszystkie ptaki, zarówno starsze, jak i młodsze, z odbytych legów. Podczas pierzenia, które polega na wymianie piór, samce nie śpiewają. Podajemy wówczas wszystkim ptakom witaminy dla ptaków pierzących się (do kupienia w sklepach zoologicznych), zapewniamy ptakom spokój (nie łapiemy ich, nie niepokoimy bardziej niż to jest konieczne) i ciepło. Pierzenie kończy się na ogół przed nastaniem chłodów, we wrześniu, kiedy to samotne samce ponownie zaczynają śpiewać.